Diabolik (1968)

Op deze manier begin ik een steeds grotere fan te worden van Mario Bava natuurlijk. Superdief 'Diabolik'. Dit kan de regisseur dus ook gewoon, geweldig! Het begin met de ondergrondse basis / het huis van Diabolik - z'n hete bitch die staat te douchen in de net zo heerlijk futuristische douche. Machtig. Die 60's sfeer, de stijlvolle vormgeving, de fantastisch bijpassende score van Morricone. Alles past precies in dit foute, maar geweldige - soms zelf spannend en grappige verhaaltje. Bava combineert en alles valt op de goede plek. En de boze look van Diabolik zelf is natuurlijk onbetaalbaar. Meesterlijke camp.

De wendingen zijn ronduit absurd maar het is ontegenzeggelijk een film uit zijn tijd, doordrenkt met hippiecultuur en kitsch. De muziek van Morricone is een earcatcher. De summer of love vond plaats of had net plaatsgevonden toen dit gefilmd werd, en dat zie je in alles. De criminele mastermind Diabolik is een aftreksel van de betere Fantomas films met Jean Marais. Diabolik is eigenlijk een vlak en oninteressant personage; wanneer hij niet bezig is met spectaculaire heists, zit hij te flikfooien met zijn mooie vriendin Eva Kant, die bijna de hele film halfnaakt rondloopt. Intussen zet de politie (hilarisch dat Michel Piccoli voor deze rol is gecast) alle middelen in om hem te vangen. Zeker de moeite om te zien omwille van de iconische jaren 60 beeldtaal maar een Bondfilm of Fantomas-film genieten nog steeds mijn voorkeur.