Les Misérables (2012)

Les Misérables Ik moest er even inkomen en dat er de hele tijd gezongen wordt (zelfs bij normale gesprekken) werkte eerst wat bevreemdend. Maar na een tijdje begon ik er echt lol in te krijgen, en begon ik de film ook steeds meer te waarderen. Vooral nadat er een tijdsprong van negen jaar wordt gemaakt. Niet alle acteurs zingen even goed, maar gelukkig is zingen meer dan alleen je stem. Het gaat er ook om hoe je het overbrengt, je gezichtexpressie en de wil om vol overgave een nummer ten gehore te brengen. Samantha Banks is wel een begenadigd zangeres en wanneer zij “On My Own" zingt is dat echt een kippenvelmoment. Complimenten ook voor de decors, de beelden en het lef dat regisseur Tom Hooper hier toont. Want om een film te maken waarin acteurs drie uur lang zingen is lef, fantasie en inspiratie nodig. Les Misérables is een gedurfde en uiteindelijk meer dan geslaagde film geworden.

Ik heb veel filmversies van dit geweldige verhaal gezien en dit is ronduit de beste tot nu toe. Geweldig wat een idee om de cast zelf te laten zingen, niks een ander laten inzingen van de rollen, dat het zo af en toe rauw en ietwat vals is verhoogt in mijn ogen alleen maar de kracht van het verhaal welke vertelt over een niet zo fraaie periode in de geschiedenis, en niet alleen van Frankrijk. Hugo is in zijn verhaal geslaagd een indringend tijdsbeeld te geven van Frankrijk en dan met name Parijs, maar om dat te kunnen vertalen naar het witte doek of naar het toneel, dan moet je van goede huize komen, Hooper slaagt als regisseur met vlag en wimpel, de cast steekt werkelijk boven zichzelf uit, natuurlijk zijn het geen een van allen geschoolde zangers en zangeressen, maar juist dat authentieke geluid maakt dat je op het puntje van je stoel blijft zitten en dat de gespeelde emotie geloofwaardig is met als uitschieter de rol van Hathaway en die van Jackman. Deze twee haal ik er uit zonder daarbij de anderen te kort te doen, maar zij dragen echt de film al is de bijdrage van Hathaway maar kort maar zij maakt een verpletterende indruk en als zij dan op het laatst verschijnt om Valjean op zijn laatste reis te begeleiden komt dat volstrekt geloofwaardig over. Crowe had misschien iets meer uit zijn rol kunnen halen als hij wat flamboyanter had geacteerd, nu was het mij wat te ingetogen. Andere opmerkelijke rollen waren er voor Tveit, subliem zoals hij een leider van de opstand speelt, maar ook Barks als Eponine mag er zijn. Het Parijs van de negentiende eeuw is op een geweldige manier in beeld gebracht, dit heeft mede bij gedragen naar het hoge niveau van de film. Dit alles samen met de magistrale muziek zette mij op het puntje van mijn stoel en maakte dat ik mij gedurende ruim twee en een half uur volledig heb kunnen afsluiten voor niets anders dan de film, deze wil ik veel vaker zien.

De film die Hathaway, één van de favoriete actrices van mijn vriendin, een Oscar opleverde. Dus ik stelde deze film meerdere malen voor als we een film wilden kijken, maar tot gisteravond gaf mijn vriendin altijd tegengas. Na pak em beet een minuut werd me duidelijk waarom: Oh nee!!! Een musical! Niet dat ik iets tegen musicals heb, maar ik had van te voren gezien dat er een hele rits aan bekende acteurs in meespelen die dus moesten gaan zingen. Ze stelden me niet teleur wat mijn negatieve verwachtingen betreft, want het zijn allemaal stuk voor stuk bijzonder matige zangers. Ik lees hier in een reactie dat Jackman in een ver verleden musicalzanger was. Wel, deze film maakt duidelijk waarom hij van de musicalwereld overgestapt is naar de filmwereld. En Crowe ... Enkel Baron Cohen en Bonham Carter zijn nog wel aardig. Ze hebben een niet al te serieuze rol en daar past dat gezing wel bij. Het helpt ook niet dat de muziek gewoon niet al te sterk is. [snob] Al tijden geen Wagner meer geluisterd, maar na afloop van de film had ik spontaan behoefte aan een flinke dosis Götterdämmerung. [/snob] In ieder geval, als de muziek matig is, duren die tweeënhalf uur extra lang. Het had zoveel korter gekund, het plot in elk liedje had in één minuut afgehandeld kunnen worden en dan kom je al snel op een film uit die drie keer zo kort is. Verder visueel een hoop uit de computer en dat voelt geen moment natuurlijk aan, dus ook qua dit aspect tegenvallend. En Hathaway? Die doet maar een kwartier mee, wat mijn vriendin maar weinig oscarwaardig vond. En zingen kan ook zij niet. Kortom, ik word er nogal miserabel van. 0,5*.