Junk Head (2017)

Redelijk insane. Ongelofelijk dat dit het werk is van voornamelijk één persoon, die daarvoor niet bepaald veel filmexpertise had. Maar wél erg creatief, en dat is blijkbaar voldoende om een volledige stop-motion film af te leveren, zelfs al doe je er dan 7 jaar over. Het deed me sterk denken aan Nihei's Blame!, verder ook namen als Tsukamoto, Lynch, Cronenberg die af en toe komen bovendrijven. En Giger natuurlijk, voor het creature design. Het plot is redelijk beperkt, maar voor een sci-fi/adventure als Junk Head maakt dat niet zo heel veel uit. Het leuke is dat je een geweldige wereld mag ontdekken, samen met het hoofdpersonage. Ook props voor de soundtrack, dub en geluidseffecten, ook volledig door Hori zelf gedaan. Een huzarenstukje, was dan ook erg blij om te horen dat hij ondertussen met een vervolg bezig is. Eén van de gaafste films die ik dit jaar gezien heb, en voor een film waar de verwachtingen toch al redelijk hoog lagen is dat best wat. Dikke 4.5* en een uitgebreide review

Vet! Wat een heerlijke filmpje zeg. Nu ben ik sowieso al een groot fan van het stop motion genre, maar de wereld die Takahide hier neerzet is fascinerend. Beetje Dune/Tatooine vibes maar dan een stuk dreigender, chaotischer en natuurlijk met een stuk grotere knipoog. Die knipoog maakt de film niet alleen een lust voor het oog maar ook nog eens ronduit hilarisch. Nu is het wellicht wat te laat voor deze film om een groot publiek te bereiken, maar de humor zou dit voor velen toch wel wat toegankelijker moeten maken. Los van de geweldige world building is het creature/wezen design ook echt van de bovenste plank, wat een heerlijk bizarre schepsels heeft Takahide Hori gecreëerd. Allemaal uniek maar ook herkenbaar. Audiovisueel is het ook een groot feest. De editing is vlot, fraai camerawerk, en de soundtrack is niks minder dan subliem. Alles complementeert elkaar echt perfect. Geen wonder dat het zolang heeft geduurd om deze film te maken. Een absoluut meesterwerk. 5*

Indrukwekkende dystopische stopmotion animatiefilm, bijzonder knap vormgegeven, helemaal wanneer je beseft dat dit grotendeels het werk is van één man, regisseur Takahide Hori. Ongelooflijk wat hij in elkaar heeft weten te knutselen. De plot stelt niet zo heel veel voor maar is onderhoudend genoeg; wat de film zo genietbaar maakt naast de prachtige beelden is de onderkoelde droge humor en de leuke personages, die vaak onverwachts erg grappig uit de hoek komen. Tegen het einde begint de boel een beetje te slepen en het abrupte einde is jammer, maar tegen die tijd heeft dit japanse werkje zich al ruimschoots bewezen.